Wettig en overtuigend bewijs in de herziening

Fred Vos schreef:

@ hkdh
We worden het eens en dan onstaat er weer onduidelijkheid!
Ik begrijp niet hoe u verwarring kunt laten bestaan/in standhouden omdat u niet overziet wat men hiermee binnen een herzieningsaanvraag kan doen.
Voor mij is verwarring op belangwekkende feiten (intellectueel) altijd storend; ook zonder doel of 'strategie'.

Leuk dat je het benoemd, maar uit de vele bijdragen van jouw zijde (het lukt mij niet meer de U vorm te hanteren, zolang ik boven de rivieren verblijf, sorry) had ik dat al wel begrepen.
Ik en mijn persoon kunnen heel goed leven met verwarring en onzekerheden, dat houdt ons alert, zonder dat onrustig dwingende gevoel alles te moeten oplossen. Als het echt belangrijk is, komt het vanzelf wel weer boven om een stap verder geleid te worden. Sommige onzekerheden blijven zo levenslang boven komen om mogelijk nooit tot een harde conclusie te geraken.
De reden dat ik dit laat hangen is, dat het me tegenstaat dit tot op het bot toe uit te zoeken, wetende dat de HR in staat is de naakte feiten met een prachtige kronkelredenering weg te wuiven.
-
Een voorbeeld daarvan is in deze zaak, de acceptatie van de beweringen van Steens en de AG, dat toch altijd een dichterbij gelegen station zal worden aangeklikt. Terwijl er een rapport van Telfort is ingebracht dat dit logenstraft.
-
Een van de sterkste voorbeelden bevindt zich in de afwijzing van de cassatie van MdH, dat hij niet als waarheid had mogen aannemen dat zijn bewering over MdJ waar was, omdat voor het feit reeds iemand onherroepelijk was veroordeeld.
De onfeilbaarheid van de rechtsgang inroepen dus, van wie zouden ze dat geleerd hebben ? Een hoog Noviomagus gehalte, die uitspraken. Ze willen dus echt allemaal naar het hiernamaals worden gepromoveerd.
-
Ik meen dat er zelfs een boek is over al die kronkels, die het gezag van de HR als juridisch leiding gevend bolwerk, bijkans hebben vernietigd.

@ hkdh

Dank voor uw bijdragen!

U schreef o.m.:

Citaat :

Sommige onzekerheden blijven zo levenslang boven komen om mogelijk nooit tot een harde conclusie te geraken.

Dat is uit mijn hart gegrepen.

Maar het ging mij om zakelijke onduidelijkheid die, soms opzettelijk, wordt veroorzaakt en/of onderhouden in een discussie of geschil.
Indien een discussie beoogt duidelijk te maken wat er tussen partijen aan duidelijkheid kan ontstaan ('waarheidsvinding') dan zie ik daarin een vorm van sabotage. Ik doel daarbij zeker niet op u, maar bijvoorbeeld op de 7 steken idiotie met 'seance' van de MdH doordraaiende amateurs.

De onduidelijkheid over de 'deskundigen'is rechtstreeks schadelijk voor de rechtshandhaving en voor mij een kwestie van mentale hygiene dus.
Bovendien zou het, bij een onafhankelijk functionerende Louwes, een 'nieuw feit' zijn.

Het 'binaire' denken is mij bekend; bij denken over denken, zoals de hoogleraren in hun boek pretenderen te doen, horen de 'gevaren' van (schijn) dilemma's te worden besproken; lijkt mij. Voor professionele oordeelvormers zou het les 1 moeten zijn,

De rechters moeten (EVRM) uitgaan van de onschuldpresumptie (waar zou die nu vandaan komen?) en zouden dus schuld en onschuld nooit tegelijk (binair) mogen denken; da's dan een kunstfout.

@ hkdh

Scherp zag u ook:

Citaat :

Een van de sterkste voorbeelden bevindt zich in de afwijzing van de cassatie van MdH, dat hij niet als waarheid had mogen aannemen dat zijn bewering over MdJ waar was, omdat voor het feit reeds iemand onherroepelijk was veroordeeld.
De onfeilbaarheid van de rechtsgang inroepen dus, van wie zouden ze dat geleerd hebben ? Een hoog Noviomagus gehalte, die uitspraken. Ze willen dus echt allemaal naar het hiernamaals worden gepromoveerd.

Dit redeneren is mogelijk ook ingegeven door ons 'democratisch' tot stand gekomen wetboek van Strafrecht.
Het artikel over laster, als vorm van smaad, waarbij wordt beweerd dat iemand een overtreding/misdrijf, dat uiteraard is opgenomen in Sr, heeft gepleegd, bevat de omschrijving dat een vonnis dat onherroeeplijk tot vrijspraak komt, bewijst het tegendeel. Het wordt als 'volkomen bewijs' beschouwt van de onwaarheid van het feit.
De HR heeft dat kennelijk doorgetrokken naar een vonnis dat een ander onherroepelijk voor dat feit heeft veroordeeld om tot de 'waarheid' te komen.

Het gaat hier dus om juridische 'waarheid'; niet om de theologische waarheid.
Ik zou ook niet weten hoe je anders juridisch met laster om zou kunnen/moeten gaan.

Fred Vos schreef:

@ hkdh
De HR heeft dat kennelijk doorgetrokken naar een vonnis dat een ander onherroepelijk voor dat feit heeft veroordeeld om tot de 'waarheid' te komen.
Het gaat hier dus om juridische 'waarheid'; niet om de theologische waarheid.
Ik zou ook niet weten hoe je anders juridisch met laster om zou kunnen/moeten gaan.

Accoord, "opgerekt naar" want er is geen vrijsprekend vonnis voor MdJ.
Wel is er de bewering van het Hof, dat MdJ niet op het bij MdH bekende materiaal veroordeeld had kunnen worden en dat concluderen ze in een smaadzaak waarbij het behandelen van de DMZ expliciet werd afgewezen, als zijnde daar niet op de juiste plaats. Stiekem hebben ze hem partieel dus toch behandeld (bekeken), waarbij ze nalieten ook de kennis van MdH terzake van het Louwes bewijs tegen het licht te houden (zonder op de vonnissen te letten), want dan zouden ze even stiekem hebben moeten concluderen dat daar ook geen voldoende bewijs (meer, als men wil,) aanwezig was voor een veroordeling, terwijl er naar beide zijden voldoende verdenking was om nader onderzoek te verrichten en check op check te stapelen.
En dat nadere onderzoek was bij beide gelegenheden (tussen Zwolle en Arnhem, tussen HR en Den Bosch) zo eenzijdig, partieel, haastig en onzorgvuldig geweest dat een argeloze toeschouwer daar een misstand mocht vermoeden.
-
To the point:
Het, als motivering in de smaadzaak, tegenover elkaar stellen van enerzijds het door het Hof zelf kijken of MdH voldoende materiaal voor een veroordeling van MdJ had gezien en anderzijds de staande veroordeling te Den Bosch as such, is een asymmetrie die de onfeilbaarheid resp. de heiligheid van de rechtsgang inroept.
En dus was ik het eens met de AG HR, dat de motivering van het Hof in de smaadzaak op dit punt niet deugde.
De HR kronkelde van wellus..

Fred Vos schreef:

(..)Uit het boek van Corstens over het NL strafrecht (Overtuiging; niet in zakenregister wel op pp.634,635) kan ik niet anders opmaken dan dat de rechter zijn overtuiging rationeeel (op wettige bewijsmiddelen) moet kunnen beredeneren.
(Dit i.t.t. tot de Franse 'conviction intime')

Er moet dus feitelijk gedrag beredeneerd kunnen worden bewezen op wettige bewijsmiddelen naar een kwalificatie (art. Sr).(…)

Voor alle zekerheid hier het bedoelde fragment. Leest men dit goed, dan is het enige verschil tussen de ‘Franse’ en de ‘Nederlandse’ overtuiging de aanwezigheid van wettig bewijs.
Doch dat is een feitelijke tautologie, omdat in het Nederlandse strafwet eerst moet worden onderzocht, of er wettig bewijs aanwezig is.
Corstens maakt hier dus woorden vuil aan een niet bestaand probleem. Het wettig bewijs stelt immers niets voor. Resteert dus gewone overtuiging.



In het vervolg van de bespreking komt de aap uit de mouw: Corstens zet zich af tegen Crombag c.s. en wel op heel zwakke gronden, als men zijn bespreking vergelijkt met die van Crombag.



Overigens werd het controleerbaar beredeneren – dus motiveren, slechts voor beperkte gevallen ingevoerd en vindt een grondige motivatie pas plaats na het instellen van een cassatie.
Het ‘beredeneren’ blijkt dus niet in/uit de praktijk en is ook niet geformaliseerd. In optima forma blijkt dit uit de vrijheid van de rechter, de gebruikte bewijsmiddelen te selecteren. Dit behoeft hij al helemaal niet te motiveren.

Niet geheel binnen de orde, kan ik het toch even niet laten.
-
Het OM in het land waaruit ons romeins recht afkomstig is, heeft zich in 'de nieuwe kleren van de keizer' gehesen en net als de keizer willen ze dat niet weten en gaan ze te Perugia in cassatie, zegt hun OM.
In de al 4 jaar durende Meredith Kerchner moord-verkrachtingszaak, waarvoor via een verkort traject allang een dader is veroordeeld (die nog cassatie heeft lopen), zijn nu Amanda Knox (USA) en haar italiaanse vriendje in hoger beroep vrij gesproken, met als gevolg dat daar nu procedureel en bewijstechnisch de grootste klerezooi is komen bloot te liggen die maar denkbaar is.
-
Het DNA bewijs dat Amanda's vriendje linkte, blijkt een miniscuul beetje roggebrood te zijn geweest. (Dat stinkt naar de Eikelenboommethode)
En ander miniscuul DNA bewijsstuk werd 6 weken door de kamer heen en weer geschopt, voordat het werd veiliggesteld en toegelaten als ongecontamineerd bewijsstuk (NFI methode). Daarbij was het eerst opgepakt en bekeken en toen teruggelegd voor de foto op het PD (waar kennen we dat van ?).
En daarmee stortte bewijstechnisch alles in elkaar, want nu was Amanda's alibi geldig geworden (bij haar vriendje thuis geslapen, weed gerookt en gevreeën; gelukkig voor hen allemaal net niet meer strafbaar in dat land).
-
De rest was beeldvorming, een totaal ondermaats technisch onderzoek en een totaal gefantaseerde horror-SM-bewijsconstructie, die tot de laatste snik werd staande gehouden.
-
Wel werd Amanda veroordeeld wegens laster, omdat ze onder hoge druk haar verklaring had vervangen door een beschuldigende vinger naar een onschuldige; die ze nu dus ook 40.000 euri schade moet betalen.
De verdediging op dit punt werd uiteraard? met lengtes verslagen door twee van de prins geen kwaad wetende ambtsedige verklaringen.
-
Inmiddels heeft de veroordeelde dader zijn straf in hoger beroep weten te verminderen van 30 naar 16 jaren, omdat Amanda en vriendje in hun eerste instantie ondertussen waren veroordeeld als hoofddaders. (25 en 26 jaren).
-(Overigens lijken de kenmerken van de gruwelijke verkrachting en moord sterk op die van Marianne Vaatstra.)
-
Typisch geval van Magic Eye, rondgemaakt met beeldvorming en ongeldig technisch bewijs, met volle medewerking van de staatse forensische deskundigen.
-
De veroordeelde dader, zal wel als een haas zijn cassatie intrekken en over een jaar of 10 als levensgevaarlijk projectiel weer worden losgelaten.
De cassatie van het OM zal ook wel een zachte dood sterven.
En de verknoeiers zullen traditiegetrouw met sjerp of lintje worden weggepromoveerd.
-
Voor de wereldgezondheidsorganisatie zit er weinig anders op, dan de verschijnselen 'Magic Eye', 'DNA-LCN' en 'ambtsedige verklaring' tot pandemie te verklaren, met als voorzorgmedicijn 'een streep in het zand' en als behandelmedicijnen 'het lezen van alle Yad Vashem publicaties', 'het uitluisteren van alle 50.000 Steven Spielberg getuigenissen' en 'het uit het hoofd reciteren van Franz Kafka's "Der Prozeß".

Een concreet voorbeeld omtrent de marge van overtuiging, die in het oordeel van een rechtscollege zit volgt hier:

Citaat :

Conclusie inzake de herziening in de Deventer-moordzaak 20 maart 2007 AG Mr. Machielse:
Uit de overwegingen van het hof valt niet af te leiden dat het een dergelijk bezoek niet aannemelijk heeft geacht, wél dat het volgens het hof onaannemelijk is dat tussen veroordeelde en het slachtoffer voorafgaande aan de moord een ander dan een zakelijk en normaal contact heeft plaatsgevonden.

Dit n.a.v. de vraag of het NFI zich liet beïnvloeden door de niet bewezen stelling van de AG van het OM in het proces van 2003, dat Louwes niet bij de weduwe op bezoek was geweest voorafgaand aan het delict. Deze aanwezigheid was cruciaal bij de beoordeling van de geldigheid van de argumenten van het NFI contra de verdediging, met name of het DNA via een zakelijk contact konden zijn gedeponeerd.
Uit de tekst blijkt, dat de AG bij de HR niet weet, of het Hof nu wel of niet uitging van dit bezoek, om zijn overtuiging te bereiken subsidiair te schragen. Hoe moet de HR dan uiteindelijk oordelen over de 'impact' van een eventueel novum omtrent dit zakelijke bezoek?


Dat novum is overigens wellicht gelegen in de omstandigheid, dat Louwes' verklaring over de ladders niet in de recherche-stukken en dus ook niet in het dossier was opgenomen, maar bewijsbaar wel is afgelegd. Dit omdat in het tactisch journaal is beschreven, dat de recherche zijn verklaring op dit punt heeft onderzocht en geverifieerd. En het resultaat vervolgens in twee notities heeft vastgelegd, zonder de bijbehorende onderbouwing. Waardoor dit punt later weer in twijfel werd getrokken.
Zover mij bekend, heeft dit bewijsmiddel daardoor nooit een rol kunnen spelen.

@demo

M.i. kom je daarmee tot de kern van een herzieningszaak in deze.
Het Hof heeft in haar motivering niet willen steunen op een aanname dat Louwes niet eerder zakelijk contact DNA zou hebben kunnen achterlaten.
Dus steunde zij volledig op het onzakelijk karakter van het contact dat door het NFI als meer waarschijnlijk was betiteld.
Knoops heeft dat dus destijds goed voorvoeld, door Louwes te suggeren een mogelijk onzakelijk contact te beschrijven.
Beter had hij tijd gewonnen om zijn tegendeskundige veel diepgaander te kunnen ondervragen over de status van de OM-deskundigen en hun theorie omtrent het onzakelijke karakter der ontmoeting.
-
Voor te overwegen novums betekent dit, dat alleen bestrijding van het onzakelijke in het contact hout kan snijden. Eerder werd al het novum betreffende de GSM van de hand gewezen als niet overtuigend tot vrijspraak te hebben geleid. Ook allerlei contaminaties zullen de kern niet aantasten, zolang een rechter moet uitgaan van een onzakelijk contact, waarover de verdachte elke verklaring achterwege laat, valt het vonnis niet om, hoe dubieus ook.
Ook moord in de late vrijdag, zal het vonnis niet definitief aantasten, tenzij kan worden hard gemaakt dat Louwes daar dan niet geweest kan zijn.
Dat verklaart de lijn die nu moeizaam nog steeds wordt gevolgd, eerst komen tot een betrouwbare vaststelling van de hoeveelheden DNA die op de diverse plekken werd aangetoond en vervolgens wachten op verbeterde wetenschappelijke inzichten over DNA overdracht bij zakelijke ontmoetingen en bij contaminatie, zowel qua hoeveelheid cellen als qua locaties bij de receptor.
Als het scenario van Wim Dankbaar van toepassing is geweest (routing van blouse en van Louwes' DNA afname), kon dit weleens vergeefs zijn, zo niet dan zijn er nog kansen.

@ demo & hkdh

demo gaf een citaat uit de conclusie van de AG (HR) en leidt daaruit consequenties af
voor de HR.

Citaat :

Conclusie inzake de herziening in de Deventer-moordzaak 20 maart 2007 AG Mr. Machielse:
Uit de overwegingen van het hof valt niet af te leiden dat het een dergelijk bezoek niet aannemelijk heeft geacht, wél dat het volgens het hof onaannemelijk is dat tussen veroordeelde en het slachtoffer voorafgaande aan de moord een ander dan een zakelijk en normaal contact heeft plaatsgevonden.

(Benadrukt;FV)

Dus niet kon de AG afleiden dat het hof het ochtendbezoek niet aannemelijk heeft geacht. Niet niet aannemelijk is neutraal of wel aannemelijk.

Niet aannemelijk vindt het hof een ander dan zakelijk normaal contact.

Niet niet zakelijk normaal is wel zakelijk/normaal.

Ik zie dus geen probleem vanuit de AG naar de HR.

Dan stelt hkdh:

Citaat :

Het Hof heeft in haar motivering niet willen steunen op een aanname dat Louwes niet eerder zakelijk contact DNA zou hebben kunnen achterlaten.
Dus steunde zij volledig op het onzakelijk karakter van het contact dat door het NFI als meer waarschijnlijk was betiteld.
Knoops heeft dat dus destijds goed voorvoeld, door Louwes te suggeren een mogelijk onzakelijk contact te beschrijven.

Dat het hof niet heeft willen steunen (waaruit blijkt dat?) op een aanname dat Louwes niet eerder een zakelijk contact had laat ruimte voor de aanname dat Louwes wel een zakelijk contact had,

Knoops heeft Louwes de das omgedaan niet door iets te suggereren maar door te verklaren dat er die morgen mogeijk een stevige omhelzing had plaatsgevonden waarvan Louwes zich niets herinnerde.

De 'stevige omhelzing' kwam als 'verdediging' geheel en al tegemoet aan de 'gewelddadig' verspreide (Eikel hypothese) en Louwes' DNA bevattende zogenaamde 'make-up' op de blouse.

Ik schreef eerder: Met zo'n advocaat heb je geen aanklager nodig en kan je het belangrijkste punt voor herziening (met deze advocaat) al vooraf op je buik schrijven.

Fred Vos schreef:

Dus niet kon de AG afleiden dat het hof het ochtendbezoek niet aannemelijk heeft geacht. Niet niet aannemelijk is neutraal of wel aannemelijk.

Hier staat geen dubbele ontkenning, het 'niet' van de AG heeft betrekking over zijn 'onvermogen tot' en het tweede 'niet' heeft betrekking op een inschatting van het hof.
De zin betekent gewoon: ik weet niet wat het hof erover dacht en ik denk dat niemand het weet, misschien zelfs het hof niet.

In ieder geval kan de HR niet weten, wat het hof hierover dacht. En daarmee valt niet vast te stellen, of een nieuw (aan het hof bekend te worden) feit hieromtrent voor het hof genoeg zou zijn geweest, om 'om te zwaaien'.

Ofwel, de wettelijke formulering van het begrip novum is 'gezwets in de ruimte'. (Een prominent D66-politicus sprak in soortgelijke gevallen over een 'scheet in een netje'.)

@ demo

Het blijft, voor mij, een kennelijk tot nu toe onoverkomelijk verschil tussen ons in begrijpend lezen.

Als de AG (mentaal) in 'onvermogen tot' komt dan concludeert hij iets wat hij daardoor niet kan afleiden uit de (expliciete) overwegingen van het hof.

Wat kon hij niet afleiden tot conclusie?
Dat het hof een dergelijk (zakelijk) ochtendbezoek niet aannnemelijk heeft geacht.

Dan kunnen daaruit de logisch implicaties worden geconcludeerd:
Het hof achtte het wel aanemelijk: dat zakelijk ochtendbezoek; of het hof liet het in het midden (neutraal).

Dat eerste zou moeten leiden naar een onschuldig tijdstip van DNA overdracht; het tweede tot de onschuldpresumptie; op 'voordeel van de twijfel'.
Dit zeker in combinatie met, en omdat, het hof een onzakelijk contact (wellicht toch die 'stevige omhelzing' van Knoops?) niet aannemelijk achtte.

Sowieso het het hof hierover duidelijkheiid moeten verschaffen (cassatiegrond; maar dat is te laat) die er voor de AG (en voor mij) in ieder geval niet was/is!

Dan stelt u:

Citaat :

In ieder geval kan de HR niet weten, wat het hof hierover dacht. En daarmee valt niet vast te stellen, of een nieuw (aan het hof bekend te worden) feit hieromtrent voor het hof genoeg zou zijn geweest, om 'om te zwaaien'.

Het 'nieuwe feit' komt logischerwijze niet voort uit het 'oude denken' van het eerder oordelende hof. Het gaat erom of het feit van de zakelijke aanwezigheid die ochtend het hof is gebleken of, juister in de strafrechtelijke context, logisch empirisch onomstotelijk ('wettelijk overtuigend') niet is gebleken.

Dit uiteraard als belangrijke verklaring voor de daarop dan mogelijk onschuldige aanwezigheid van DNA sporen.

Ik vind het novum begrip in de wet geen 'gezwets in de ruimte', zoals u dat, op de uitlating van een anonieme derde probeert belachelijk te maken.'
(Ik zag van D66 nog geen intelligent wetsontwerp hierover!)

Het moet door semantisch slim articulerende advocaten jurisprudentie vorm krijgen.

Zoals ik de zaak nu zie (geen dossier bezit!) had de onduidelijkheid die de AG aanvoert in cassatie moeten worden gebracht als 'motivatiegebrek'.
Maar dan zou Knoops zijn verklaringsblunder publiekelijk hebben moeten intrekken.

Uw uitlating:

Citaat :

De zin betekent gewoon: ik weet niet wat het hof erover dacht en ik denk dat niemand het weet, misschien zelfs het hof niet.

impliceert dat ook! Een vonnis/arrest moet begrijpelijk zijn (tot aan het EHRM!)

Fred Vos schreef:

(..)Wat kon hij niet afleiden tot conclusie?
Dat het hof een dergelijk (zakelijk) ochtendbezoek niet aannemelijk heeft geacht.

Dan kunnen daaruit de logisch implicaties worden geconcludeerd:
Het hof achtte het wel aannemelijk: dat zakelijk ochtendbezoek; of het hof liet het in het midden (neutraal).

Ik houd staande, dat deze tekst:

Citaat :

Conclusie inzake de herziening in de Deventer-moordzaak 20 maart 2007 AG Mr. Machielse:
Uit de overwegingen van het hof valt niet af te leiden dat het een dergelijk bezoek niet aannemelijk heeft geacht,(..)

insluit, dat het hof een dergelijk bezoek niet aannemelijk heeft gevonden, maar daarover gewoon niet heeft bericht. Kortom, ondanks de ingewikkelde constructie staat hier gewoon: "ik weet niet, hoe het hof hierover dacht".
Hooguit kun je tussen de regels van dit bericht door lezen: het hof zal er geen zekerheid over hebben gehad, anders hadden zij wel iets opgeschreven.

Fred Vos schreef:

(..)Zoals ik de zaak nu zie (geen dossier bezit!) had de onduidelijkheid die de AG aanvoert in cassatie moeten worden gebracht als 'motivatiegebrek'.(..)

Is (min of meer?) gedaan, zie het 5e cassatie middel.
Het middel werd -door de AG- verworpen, hoofdzakelijk met het argument, dat het aan de feitenrechter is voorbehouden, de bewijsmiddelen te selecteren. Het aloude probleem dus. "Strepen". Voorts verwijst de Ag naar de geweldshypothese van E., die door het hof werd omarmd. Lees hier.
Feitelijk blijft het bezwaar tegen het niet weerleggen van het bewijsverweer bestaan. Maar dat valt in de woordenbrij niet op. De positieve acceptatie van de hypothese van E. weerlegt de alternatieve verklaring van de zakelijke overdracht immers niet.

Citaat :

Met hoge heren is het kwaad kersen eten.

Overigens een excuus aan D66, de uitspraak was van Burgers. De D66-er telde slechts zijn vingers na, na het geven van een hand aan een CDA-er. Louwes had zijn DNA even moeten natellen of afvegen.

@ demo

U reageert voor mij uitermate merkwaardig.

De AG kon uit de overwegingen van het hof (dat is explicitiet taalgebruik)
niet afleiden dat het hof een dergelijk bezoek niet aannemelijk heeft geacht.

U 'houd daarop staande'dat deze tekstweergave 'insluit' (impliceert) dat het hof
het niet aannnemelijk heeft geacht; terwijl de AG dat uit de door het uitgeschreven overwegingen juist niet kon afleiden (concluderen).

Dat is voor mij niet begrijpend te lezen als dat de AG hiermee beweerde:
"ik weet niet, hoe het hof hierover dacht"

Hij wist dat op hof's expliciete overwegingen niet kon worden afgeleid dat het bezoek niet aannemelijk was voot het hof.

Dan stelt u:

Citaat :

Hooguit kun je tussen de regels van dit bericht door lezen: het hof zal er geen zekerheid over hebben gehad, anders hadden zij wel iets opgeschreven.

Maar de AG gebruikte expliciet alechts wat het hof daarover heeft opgeschreven: de overwegingen in het arrest!
Hij hoefde (en mogelijk wilde) niet , zoals u, tussen de regels gaan zitten lezen!

Fred Vos schreef:

(..)U 'houd daarop staande'dat deze tekstweergave 'insluit' (impliceert) dat het hof
het niet aannemelijk heeft geacht; terwijl de AG dat uit de door het uitgeschreven overwegingen juist niet kon afleiden (concluderen).(..)

Sorry, ik bedoelde met 'insluit', dat het één van de mogelijkheden is. Ik bedoelde dus niet 'impliceert'. Ik dacht dat dat uit mijn nadere toelichting wel bleek.
Dus 'insluit' in de betekenis van: het ligt binnen de verzameling van mogelijkheden:
[
het hof was zeker ervan dat het bezoek niet plaats vond
het hof vond het niet aannemelijk
het hof was neutraal
het hof vond het wel aannemelijk
het hof was er zeker van dat het bezoek wel plaats vond
]

Citaat :

Het vonnis van het Hof van Den Bosch (2004):
2.1.8 (..)Voorts acht het hof het niet aannemelijk dat het slachtoffer, van wie uit verklaringen van familie en bekenden blijkt dat zij zich zorgvuldig placht te kleden en er altijd goed verzorgd uitzag, op de avond dat zij om het leven is gebracht een blouse zou hebben gedragen met een bloedvlekje in de kraag en rozerode vlekken op verschillende andere plaatsen die daar bij een eerdere gelegenheid al in zijn gekomen.

Hier maakt het hof een redeneerfout: zij gaat van de zekerheid(?) uit, dat de zichtbare sporen en de DNA-sporen op hetzelfde moment op de blouse zijn terechtgekomen.
Dat raakt de essentie van het bewijsverweer van de verdediging; het zakelijk, subsidiair onzakelijk contact ging in dit verweer aan het delict vooraf, dus kwamen de DNA-sporen vóór de zichtbare sporen op de blouse. Deze mogelijkheid is niet weerlegd of uitgesloten, wordt in ieder geval niet genoemd.

Uiteraard maakt de 'reconstructie' in het bewijsverweer de verklaring van de sporen alleen maar gemakkelijker: er zijn namelijk DNA-sporen die 'samenvallen' met delictsporen en DNA-sporen, die juist 'op zichzelf staan'. Deze laatste categorie is in de bewijsvoering van het hof niet verklaard, maar 'gestreept'. In het bewijsverweer is het bestaan van deze twee categorieën naast elkaar juist onontkomelijk.

@ demo

U somde 5 mogelijke 'ingesloten' gedachten van het hof op.

Het ging (mij) toch uitsluitend over de mogelijkheden die de AG zag; op grond van de uitgeschreven rechtsoverwegingen.

Hij concludeerde dat de mogelijkheid: niet aannemelijk niet kon worden afgeleid uit de overwegingen.
Dat is de enige mogelijkheid die hij kennelijk het noemen waard vindt; op grond van de overwegingen.

Logisch viel mij dan op dat iets niet niet aannnemelijk vinden niet dwingend impliceert dat het dan wel aannemelijk wordt geacht. Kweenie is ook, de neutrale, mogelijkheid.
Over de andere 3 van de 5 mogelijkheden vond de AG dan kennelijk niets terug in de overwegingen.

Ik denk nu, met u, voor wat dat waard is, dat het hof het inderdaad in het midden heeft gelaten/kon laten of Louwes wel of niet op bezoek was die morgen.
Uw laatste citaat van het hof 'verplaatst' de sporen chronologisch dan ook naar de avond. En weerlegt 'en passant' het 'verweer' van Knoops over de stevige ochtendomhelzing.

Tja, de 'deskundigheid' van Eikel is niet betwist, de (nep)twee hypothese methode niet (Schoenmakers arrest!), of make up wel make up was, en het bloedvlekje wel bloed, of de controlemonsters wel een representatieve controle inhielden, of de forensisch wetenschappelijke normen voor de 'chain of custody' in acht waren genomen, etc...... en dan ook nog de wetenschappelijk ongefundeerde 'waarschijnlijkheids' uitspraken; ook over de radiogolven.